1. شناخت فلزات مورد استفاده در حیطه نقره‌کاری
در این بخش انواع فلزات مورد استفاده که در هنر نقره‌سازی یا نقره‌کاری از آنها استفاده می‌شود شرح داده شده‌اند.
نقره
فلز نقره به‌صورت خالص در بعضی نقاط یافت می‌شود اما عموما به شکل سنگ‌های معدنی که عمده‌ترین آنها سولفور نقره و کلروز نقره که به شاخ نقره نیز مرسوم می‌باشد در طبیعت موجود است. سولفور، سیاه رنگ بوده و کلروز نقره رنگ ارغوانی کثیف یا خاکستری مایل به ارغوانی تیره دارد. نقره دارای رنگ سفید ملایمی می‌باشد که از فلزات نجیب می‌باشد و در 960 درجه سانتی‌گراد ذوب می‌گردد توانایی انعکاس بالایی دارد به طوری که بیش از 90 درصد نوری را که به آن می‌تابد منعکس می‌نماید.
قابلیت صیقلکاری و جلای آن و نیز قابلیت گرمایی و الکتریکی آن از همه فلزات بیشتر است. پوشش اکسید نقره که در هوا به‌وجود می‌آید دارای هیچ اهمیتی نیست اما توسط گوگرد موجود در هوا و تشکیل لایه سیاه سولفید نقره رنگ آن عوض می‌شود.
چکش‌خواری و قابلیت ورقه شدن نقره بسیار زیاد است و خاصیت دیگر نقره که فوق العاده قابل توجه است، این‌که در نقره خاصیت میکروب‌کشی قوی وجود دارد و به‌طوری‌که آبی که در ظرف نقره ریخته می‌شود هیچ وقت کثیف نمی‌شود و همواره بدون باکتری و میکروب باقی می‌ماند که آن هم به دلیل داشتن یون‌های نقره در داخل آب می‌باشد.
مس
این فلز از دوران ما قبل تاریخ شناخته شده است و اولین فلزی بوده که بشر از آن استفاده می‌نمود. مس عنصری است که در طبیعت هم به‌صورت خالص فلزی و هم به شکل سنگ‌های معدنی آن که عمده‌ترین آنها اکسید مس، سولفور مس، سولفور آهن و مس و کربنات‌های مس می‌باشند یافت می‌شود. مس در 1803 درجه سانتی‌گراد ذوب می‌شود. تنها فلزی است که رنگ آن قرمز است و دارای صیقلکاری خوبی می‌باشد اما در معرض هوا رفته رفته رنگ خود را از دست می‌دهد. مس در اسید نیتریک و اسید کلریدریک قابل حل است و بعد از نقره بهترین هادی گرما و الکتریسیته می‌باشد. ظرفیت گرمایی بالایی دارد چون دارای نقطه ذوب بالایی نیز می‌باشد و نمی‌توان آن را با شعله معمولی گاز شهری ذوب نمود. این فلز به عنوان فلز افزودنی به آلیاژهای فلزات نجیب (مانند نقره) اهمیت زیادی دارد.
روی
روی فلزی است سفید رنگ مایل به کبودی که در 419 درجه سانتی‌گراد ذوب می‌شود و در اسید کلریک به خوبی حل می‌شود و در دمای معمولی نسبتا شکننده است. روی برای کاهش منطقه ذوب و بهبود قابلیت ریخته‌گری به آلیاژهای فلزات نجیب (مثل نقره) افزوده می‌گردد و بهترین فلزی که برای تهیه لحیم نقره به کار می‌رود فلز روی می‌باشد.
آلیاژ برنج
برنج آلیاژی است مرکب از مس و روی که ترکیبی از 70 درصد مس و 30 درصد روی می‌باشد و به همین دلیل رنگ آن زرد است. از این آلیاژ در تهیه لحیم نقره استفاده می‌شود.
2. شناخت انواع نقره‌های مصرفی
نقره‌های گوارچه‌ای
نقره‌هایی به شکل گلوله‌های کوچک کروی که اصطلاحا گوارچه یا نقره ساچمه‌ای گفته می‌شود و بهترین نوع آن از طریق فعل و انفعالات شیمیایی به‌دست می‌آِید که به نقره مهندسی نیز مشهور است. این نقره دارای عیار تقریبا 99 می‌باشد. به نقره‌های با عیار خالص اصطلاحا نقره پنبه‌ای هم گفته می‌شود.
نقره‌های شمس (قرص)
نقره‌هایی به صورت شمس که دارای ضخامت و اشکال هندسی متفاوتی می‌باشند و به یک اندازه و وزن مشخص یافت نمی‌شوند که اصطلاحا نقره قرص گفته می‌شود و اکثرا دارای عیار تقریبی 950- 980 می‌باشند و از طریق قالکاری نقره به دست می‌آیند. (قالکاری نقره روشی سنتی است که در کارگاه‌های مخصوص، خاک طلا و نقره را با اضافه کردن آنها به پودر تنه کار، زغال، چوب و سرب در داخل کوره با روش‌های خاصی جدا می‌کنند)
نقره‌های متفرقه
نقره‌های متفرقه همان محصولات ساخته شده گذشته توسط صنعتگران این هنر بوده و به مرور زمان مستعمل شده و توسط خانواده‌ها به فروش رسیده‌اند و دارای عیار خالصی نیستند و معمولا دارای عیار 840-900 و یا با عیارهای پایین‌تری هم می‌باشند که باید در خرید این نوع نقره دارای تجربه بود و بتوان عیار نقره را تشخیص داد.
سکه‌های نقره
سکه‌های نقره از مسکوکات دوره‌های گذشته باقی مانده و اکثرا دارای عیار 900 می‌باشند، البته قابل ذکر است که در انواع سکه‌ها، عیارهای پایین‌تری نیز موجود است و باید در خرید این نوع سکه‌ها نیز دارای تجربه و عیارسنجی دقیقی باشید.
